Pucu pucu i inne zboczenia

Pucu! Pucu! Chlastu! Chlastu!
Nie mam rączek jedenastu.
Tylko mam dwie rączki małe,
Lecz do prania doskonałe.
- powtarzałby pewnie za poetką Wikul, gdyby był już taki rozgadany. Bo u Wiktorianki obudził się jakiś niebywały pęd do robót domowych. Dać jej ścierę lub szczotę, a biega po domu zachwycona z artefaktem w łapkach i pucuje, pucuje, pucuje...

Na hasło: "Robimy pranie!" biegnie do łazienki, wywleka brudne ubrania z kosza i ładuje je do pralki. Następnie zatrzaskuje drzwiczki, otwiera szufladkę na detergenty i domaga się zaaplikowania odpowiednich środków piorących, pokazując je palcem i mendząc wymownie: "Tu, tu, tu!" Potem z ekstazą wgapia się w drzwiczki pralki, obserwując wlewanie się wody i obroty bębna. A po zakończonym cyklu prania szykuje miskę, otwiera drzwiczki pralki i wyciąga całe pranie do michy.

Co jeszcze Wiki sprząta? Ano ochoczo:

• ściera kurze z mebli, Elusiowego łóżeczka, stolików i drzwi,
• pucuje framugi i panele podłogowe,
• zamiata koty z terakoty,
• wyschnięte ubrania zanosi z suszarki do sypialni,
• gąbką z płynem myje gary i blat swojego krzesełka do karmienia.

Podoba mi się to nowe hobby Wikciaka. Jako dobra matka dołożę wszelkich starań, by mogła je swobodnie rozwijać.