Koncert życzeń

Wyskoczyłam na rundkę po osiedlowych sklepach. Wracam z siatami. W progu witają mnie królowe - ramię w ramię, gronostaj w gronostaj - i zgodnym głosem wołają:
- Ne, ne, ne!
- Ach, puścić wam piosenkę?
- Taa! - odpowiada królewski chórek.
- A które Nie, nie, nie chcecie?
- To Nie dobibaj ke, nie ototo ci - precyzuje Wiktoria.
- Nie dobijaj się, nie otworzę ci?
- Taaa!

Bo jest też drugie Nie, nie, nie. To w refrenie piosenki Bopaki nie papom. A potem jest tam takie lalala i to lalala też jest świetne! Królowe patrzą oniemiałe na te pląsy panów w bieli. (Czy tak właśnie wyglądają początki uwielbienia dla boysbandów?)

Dni upływają nam na koncertach życzeń. 

- Tato, pup ti!

- Co mam jeszcze puścić?

- Napap Ella Ella tata, popop Ella Ella ta dada. A popot pan i toto, a popop Ne ne ne, a popop Eligageg... [czyt. Najpierw Ella Ella ta stara, potem Ella Ella ta druga. A potem pan i traktor, a potem Nie nie nie, a potem Elizabeth].

Albo.

- Tatu! Pup! La la lalala!

- Które lalala?

- Nie ma, nie ma dudu na kukaki!

Kilka nie nie nie też się tu napatoczyło, więc, no wiecie, hicior! Na melodię refrenu królowe nucą i Niam niam niam przy posiłkach, i Bum bum bum na spacerach i Fu fu fu przy zmianie pampków. 

Na listy przebojów powrócił także Czarny ciągnik Blendersów - jak mniemam, bardziej ze względów motoryzacyjnych, niż że lalala na początku. Boję się tego słuchać, odkąd Wiktoria zaczęła twierdzić, że mama i tata kupią duży traktor dla niej i dla Eli.

A od wczoraj mamy nowy hit sezonu. Gaga. Wiem, o kim sobie pomyśleliście. To nie ta Gaga. Choć też lady. Urzędowo jej Grażyna, ale każdy woła po prostu Grażka.

Już naprawdę boję się przy dzieciach paszczę otworzyć. Co sobie zanucę, zaraz muszę śpiewać po tysiąckroć, w sieciach globalnych wyszukiwać, teledyski pokazywać. Czyli że co? Że przed gębą można uciec tylko w inną gębę? Uzależnienie od Krecika zastępujemy uzależnieniem od teledysków? Zgroza.