piątek, 27 marca 2015

Wiosno, ach, to ty!

Przyszła wiosna, a z nią wszystkie wesołe wietrzyki. Jeden z nich obudził wierzbę nad stawem, drugi szepnął coś chochołowi do ucha, a trzeci rozwichrzył gronostaje królowych. Elżbieta, wyzwoliwszy się z zimowych okowów, wystrzeliła przed siebie jak z procy. "Mamo, ja muszę biegać! Muszę!" - krzyknęła na odchodnym i rozwinęła piątą prędkość kosmiczną.

Już od jakiegoś czasu królowa przeżywa okres wzmożonej ekspresywności. Oraz buntu, rzecz jasna. Jedno i drugie manifestuje na każdym kroku, choćby w pozornie błahych wypowiedziach. Więc po pierwsze - zawsze zaczynają się one od wykrzyknienia. Po drugie, po wykrzyknieniu zawsze pojawia się magiczne słówko "ALE". Niby nic, a jednak sprzeciw.

- Łał! Ale mi zimno w nos! Jaaa! Ale to dzewo się lusa! O! Ale ptaki śpiewają! - mówi na przykład królowa w pierwszych 30 sekundach spaceru.

Nie bez znaczenia jest też ton wypowiedzi - emanujący wiecznym przejęciem.

Królowa Elżbieta: Aaaa! Aaaa! Aaaaa!
Ja: Elu, ryczysz jak lew?
KE: Tak! Aaaaa! (nagle zmartwiona) Ale nie mam łan, tu, fli, fol nogów!
Ja: Nie masz czterech nóg?
KE: (chmurnie, z niebotyczną pretensją w głosie) Tak! (po chwili, przechodząc do pozycji na czworakach, w krańcowej euforii) O! Ale juś mam! Aaaaaa! Aaaaa! Aaaaaa!

Złośliwcy mogliby twierdzić, że ten ton to raczej wieczna pretensja, ale my nie jesteśmy TACY, żeby zaraz zarzucać królowej byle kapryśność. Królowa po prostu głęboko przeżywa każdy aspekt rzeczywistości i zachwyca się nią bezgranicznie. O!


2 komentarze:

  1. Uch, rzygam Kolczatkiem. Nawet tutaj - otwieram zaległego posta i klops. Znów jeż... :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aż tak Ci się osłuchał? :) My dopiero od niedawna czytamy go we właściwej kolejności - Wiktoria przez pół roku upierała się, by zaczynać opowieść na ostatniej stronie i poznawać historię Kolczatka od końca do początku... :D

      Usuń

Ponoć milczenie jest złotem... ale w naszym królestwie preferujemy srebro. I gadulstwo :-)