Good bye, NASA!

Wystawcie sobie, że kosmos królowym spowszedniał. Trafił do jednego wora z oczywistymi oczywistościami, do dialogów o pogodzie i takich tam. Przy czym przez "takie tam" rozumieć należy głównie, pardon my french, siku i kupę. Najuprzejmiej służę przykładem.

Osoby dialogu: królowa W. i królowa E.
Miejsce akcji: pałacowy salon.
Czas akcji: słoneczny poranek miesiąca tamuz.

- Elu, zlobiłaś jus kupę?
- Nie, moja kupa i sisi pojechali daleko.
- Samochodem?
- Tak, na wycieckę.
- A kto kieluje?
- Kupa. Sisi siedzi obok.
- A gdzie ten samochód?
- Tutaj - Elżbieta wskazała paluszkiem słoneczną plamę na dywanie - Widzis to białe? To właśnie samochód.
- No co ty? To psecies dywan! - nie dała się zwieść Wiktoria. - A to białe to słońce.
- No nie zaltuj! Słońce jest psecies zółte!
Królowe przetrawiały chwilę kwestię ubarwienia słońca, po czym pobiegły po piłki - większą i mniejszą.
- To jest Słońce, a to planeta - mruczała pod nosem Wiktoria, z lekka obracając piłkami i zmieniając ich ustawienie względem siebie. - Jak planeta jest daleko od Słońca, to jest zimno, a jak blisko-blisko, to jest goląco-goląco.
- To jest Słońce, a to planeta - Ela rozpoczęła nadawanie powtórki programu...

Kilka godzin później.
- Dziewczynki, weźcie na spacer bluzy. Dziś jest dość zimno.
- Bo Ziemia jus się oddaliła od Słońca?

Tak, kosmos nam spowszedniał. Stare lektury zostały zastąpione nowymi, po wszechświecie nastała moda na świat w skali mikro.

- Mamo, poczytaj mi o bakteliach - dysponuje codziennie najstarsza królowa i stuka paluszkiem w odpowiednią stronicę. - Co to jest?
- Dwoinki.
- A to?
- Gronkowce.
- A tutaj?
- Paciorkowce...
Po wnikliwej analizie pakietowców, laseczek, pałeczek, przecinkowców, śrubowców i promieniowców przerzucamy wreszcie stronicę...
- A jak to się nazywa? - królewski paluszek popukuje w kolejne ryciny.
- To pantofelek.
- Haha! Kartofelek! - śmieje się Elżbieta, nie przerywając analizy ryciny chlorelli.